Εκείνο το κομμάτι του εαυτού, που πάντα επικρατεί, ξαναγύρισε. Μοιάζει αποκαμωμένο. Η πνιγηρή ατμόσφαιρα - το έχω παρατηρήσει - αναπαράγεται. Η κούραση στο λαιμό, στο πέρασμα μόνο της μιας πλευράς, ποτέ της άλλης.
σκιά και σκόνη
έννοιες
αντίθετες
για λίγο
η σιωπή
θα είναι ανακουφιστική
όμως για πάντα;
και πάντα
μες την κινούμενη
ψυχή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όσα γράφονται εδώ, συνομιλούν. Η μη απάντηση, προσπάθεια μη παρέμβασης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ