Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

pas de deux


Στην ακτή
ο ένας κινούνταν
κρατώντας τα χάρτινα σημαιάκια
και ο άλλος θρηνούσε
πάνω στο άδειο ενυδρείο



7 σχόλια:

  1. η άλλη όψη μιας έμμονης εικόνας

    http://kirikion.blogspot.gr/2012/05/blog-post_31.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κάθε τόσο, εγκατέλειπε ένα δέρμα
    που δεν του ταίριαζε πια


    (και το πένθος σου, όμορφο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ο συγχρονισμός ,η κατάλληλη στιγμή, η ώρα της αλλαγής. Θα σου εξομολογηθώ ότι "το ωκεάνειο_συνάντηση" γέμισε τη σκέψη μου θάλασσα και πιο συγκεκριμένα την ένωση με τη δύναμή της. Είναι τόσο υπέροχο μπλε που δεν το ανέφερα μέχρι τώρα στα δικά μου ερεβώδη τοπία. με την άδειά σου το κάνω τώρα

      http://thecybercadesproject.blogspot.gr/2012/05/blog-post_30.html

      Διαγραφή
  3. Στον αέρα στέκονταν ακίνητα κάτι μικρά εξωτικά ψάρια. Το ξέρω. Το ονειρεύτηκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θεώρημα αυτή η εικόνα που σχεδίασες στέκει κι αυτή μες το μυαλό όπως τα εξωτικά ψάρια. Τα όνειρά σου υπέροχα. ευχαριστώ για το μοίρασμα

      Διαγραφή
  4. Αδύνατο να σταθώ στο θρήνο, η εικόνα που εισέπραξα είναι σαν ζωγραφικό έργο...
    Κοίταξε αυτό, χωρίς να έχει ομοιότητες νομίζω του ταιριάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έτσι το νοιώθω και εγώ: ζωγραφικό έργο. εικόνα παγωμένη στο χρόνο με εσωτερική κίνηση. ο Θρήνος υπάρχει και αυτός σαν εικόνα , τα χέρια πάνω απ'το ενυδρείο, το σκυμμένο σώμα του θρηνούντος. και όσον αφορά το τραγούδι ,πραγματικά είναι η ατμόσφαιρα που συν-άδει (η τουλάχιστον θα το ήθελα-είναι τόσο υπέροχο το κομμάτι-. σ' ευχαριστώ πολύ για την τόσο προσεγμένη ματιά k.Mer

      Διαγραφή

Όσα γράφονται εδώ, συνομιλούν. Η μη απάντηση, προσπάθεια μη παρέμβασης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ