Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Θυσία

Τον παρακολουθούσα τον φάρο. Κάποιος θα έλεγε ότι ίσως τον αγαπούσα. Θυμάμαι τις μορφές του, πάντοτε ακίνητες να τις γλύφει το νερό. Αν κάτι άλλαζε ήταν οι σκιές. Χρωματισμοί, διαβαθμίσεις, ώχρα και σκληράδα. Ώσπου μια μέρα η ρωγμή φάνηκε μέσα στο κύμα. Τη χάιδεψα . Τα χέρια της σκαλιστής βροχής κύλησαν πάνω στο βράχο και τον αγκάλιασαν γερά. Κομματιασμένος τώρα, καίγεται λινός, διαρκής θυσιασμένος ήλιος

8 σχόλια:

  1. Πολύ χαίρομαι που πέρασες. Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. φάρος που εκπέμπει στο χθες και το αύριο...
    αντάμα τα δύο λουσμένα στο φως...
    ρωγμές που θυσιάζονται για μισή αχτίδα, για ΜΙΣΗ ανάσα..
    καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ce que je peux comprendre de vos poèmes sont des traductions "google" ; c'est imparfait sans doute, mais je perçois néanmoins la beauté de vos poèmes. Bien à vous. Dzovinar

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. C' est tres gentil ce que vous dites Dzovinar. Je sais que les traductions "google" ne sont pas ce qu'il faut pour traduire un poeme. Mais je suis pas assez confiant pour les traduire mois meme. Merci pour votre visite. Me fai grand plaisir

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. η τελευταία φράση με άφησε ενεό... νομίζω πως αληθινή ποίηση είναι αυτή που σταματάει ως και τη σκέψη... έστω για λίγο... ίσως η Μεγάλη Ποίηση να είναι αυτή που προσεγγίζεται με την πλήρη απουσία σκέψης.. . υπέροχο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μεγάλη χαρά μου δίνει που περνάς και διαβάζεις Νημερτή...καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όσα γράφονται εδώ, συνομιλούν. Η μη απάντηση, προσπάθεια μη παρέμβασης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ