Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

~


Ο καθένας έχει μια τέτοια στιγμή. Το χώμα, υγρό, δυνατό μέσα στη χούφτα του. Πίεση , πλάσιμο, με τραβηγμένο το βλέμμα. Την ονειρεύτηκα αυτή τη στιγμή ή κάποτε μ'έκλεισε; Τα παιδιά είναι τόσο σίγουρα ,όταν ανατέλλει το φεγγάρι. Συνομιλούν μαζί του. Μετρώ τα βήματα. Ένα, δύο, τρία. Έχει φωνές εδώ έξω και απειλούμαι. Όταν φτιάχνω τα σχήματα, χαμογελώ. 



αυτή η βάρκα
κλεμμένη στο φως
εντείνεται 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όσα γράφονται εδώ, συνομιλούν. Η μη απάντηση, προσπάθεια μη παρέμβασης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ