Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

ο νομάς χορεύει



είπε
καθώς μεγαλώνουμε οι τόποι χάνουν την υλικότητά τους
γίνονται μεταφυσικές πομπές
ένα κάρβουνο ακουμπώ στη φωτιά
και παρακολουθώ τα χέρια τους
αποσκελετωμένα
αγγίζουν τον σκιασμένο άνεμο
γερά στο μέρος τους τραβούν τις σιωπηλές εικόνες
καθρέφτες 
πέπλα στέκονται ψηλά
κυκλώνουν τον χορό μου
μέσα στη δίνη στρέφομαι
είμαι παιδί 
είμαι γυαλί στο δέρμα της ερήμου



2 σχόλια:

  1. Τόσα πολλά από τόσο λίγο...
    Μ΄αρέσει η γραφή σου, μικρές λέξεις, με τις αποσκευές τους. Ανεπιτήδευτη.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σ'ευχαριστώ πολύ .χαίρομαι ιδιαίτερα που είσαι σ'αυτόν τον χώρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όσα γράφονται εδώ, συνομιλούν. Η μη απάντηση, προσπάθεια μη παρέμβασης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ